Historia Ośrodka
Historia naszego Ośrodka sięga września 1950 roku, kiedy to w Starogardzie Gdańskim została zorganizowana pierwsza dwuklasowa Szkoła Rozwojowa dla dzieci upośledzonych umysłowo.
Rok pózniej uruchomiono Internat, który otrzymał nazwę Państwowego Zakładu Wychowawczego.
Początkowo Szkoła Specjalna istniała jako placówka samodzielna dopiero na mocy zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 22 XI. 1955 r. została organizacyjnie powiązana z Zakładem Wychowawczym.
Od roku 1984 placówka funkcjonuje jako Spejalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Od tamtej pory po dziś dzień istnieje nasz Ośrodek.
Przez lata istnienia placówki przewinęło się wiele znakomitych pedagogów, którzy często całe swoje życie poświęcali pedagogice specjalnej.
W historii działalności Ośrodka szczególnie zaznaczyły się osoby kierujące nim, które poprzez swoją osobowość, sposoby rozumienia potrzeb dziecka niepełnosprawnego wniosły ogromne zmiany w sposobie funkcjonowania szkoły.
Należy tu wymienić:
- Zofię Zbyszewską (pierwszy dyrektor placówki w latach 1955-1964)
- Ryszarda Stanejko (dyrektor placówki w latach 1964-1974)
- Andrzeja Gołaszewskiego (dyrektor placówki w latach 1975-1988)
- Reginę Sulikowską (dyrektor placówki w latach 1988-1994)
- Marię Kłos (dyrektor ośrodka w latach 1994-2020)
Przez dziesięciolecia nasza szkoła przechodziła wiele zmian i ewaluacji.
Dokładano wielu starań o modernizację warunków lokalowych.
W 2003 roku z inicjatywy nauczycieli Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego powstało Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych „PINOKIO”. Systematycznie udoskonalany i modernizowany Ośrodek oraz poszerzana oferta edukacyjno-terapeutyczna i wychowawcza składa się na dzisiejszy obraz placówki.
Patron naszej szkoły
Kazimierz Kirejczyk urodził się 16 lipca 1910r
w Rudawce (województwo białostockie). Po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpił do seminarium nauczycielskiego w Grodnie, które ukończył w 1929r. Po ukończeniu seminarium, rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej w Białousach. W 1931r został przeniesiony na stanowisko kierownika szkoły do rodzinnej Rudawki. W 1935r ukończył Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, a w 1938r uzyskał tytuł magistra filozofii.
Po wybuchu wojny pracował w szkołach specjalnych w Warszawie i Łodzi. W okresie okupacji hitlerowskiej był nauczycielem w szkole powszechnej w Warszawie oraz prowadził wykłady w tajnym nauczaniu.
Po II wojnie światowej kontynuował pracę w szkole, a od 1946r. przeszedł do pracy w administracji szkolnej. Jego upór i pasja zdobywania wiedzy zostały uwieńczone uzyskaniem dyplomu doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim w 1964r oraz habilitacją na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w 1968r.
Był bardzo dobrym organizatorem, założycielem placówek oświatowych. Jemu zawdzięcza Warszawa powstanie wielu szkół i placówek kulturalnych.
Kazimierz Kirejczyk otoczył troską dzieci mniej zdolne, chore, niesłyszące, przebywające przez długi okres na leczeniu w szpitalach, umożliwił im kontynuację nauki w szkole i zdobywania wiedzy, aby czuły się tak samo jak wszystkie zdrowe i sprawne dzieci.
Był człowiekiem, który napisał i wydał wiele książek i artykułów na temat sposobów nauczania i wychowania dzieci wymagających wzmożonej troski i opieki.
W 1970r. przeszedł na emeryturę po ciężkiej chorobie. Nie oznaczało to jednak koniec jego pracy naukowej i społecznej. Prowadził wykłady na wielu warszawskich uczelniach, oceniał prace naukowe dla wydawnictw. Wygłaszał referaty na wielu krajowych i międzynarodowych zjazdach poświęconych pedagogice specjalnej, między innymi w Danii, Szwecji.
Prowadził badania naukowe, był autorem wielu prac poświęconych nauczaniu specjalnemu, redaktorem wielu książek i podręczników. W latach 1976-1980 doc.dr hab. Kazimierz Kirejczyk aktywnie uczestniczył w pracach nad reformą oświaty, zajmował się problemami pedagogiki specjalnej, rehabilitacji niedostosowanych społecznie. Przez 17 lat kierował sekcją Szkolnictwa Specjalnego Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Za swoją wieloletnią działalność pedagogiczną, naukową i społeczną otrzymał wysokie odznaczenia państwowe, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a także złotą odznakę ZNP.
Był człowiekiem aktywnym i twórczym do końca życia.
Zmarł 23 marca 1986r.
Został po nim cenny dorobek naukowy i wdzięczna pamięć ludzi, z którymi i dla których pracował.
Kazimierz Kirejczyk przyczynił się do powstania naszej szkoły w roku 1950.