Szkoła Podstawowa

Dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym uczą się w zespołach edukacyjno-terapeutycznych.

Celem edukacji w zespołach jest rozwijanie autonomii ucznia, wdrażanie go do funkcjonowania społecznego, rozumienia i uznawania norm społecznych, a w szczególności wyposażenie go (w stosownie do jego możliwości ) w takie umiejętności i wiadomości, które pozwolą mu na postrzeganie siebie jako niezależnej osoby.

Nauczyciel prowadzący kładzie duży nacisk aby uczeń:

• mógł porozumiewać się z otoczeniem ( werbalnie lub niewerbalnie ),
• zdobył maksymalną samodzielność w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,
• był zaradny w życiu codziennym, adekwatnie do indywidualnego poziomu sprawności i umiejętności oraz miał poczucie decydowania o sobie,-
• mógł uczestniczyć w różnych formach życia społecznego na równi z innymi członkami danej zbiorowości.

Edukacja uczniów z niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym i znacznym polega na integralnej realizacji funkcji dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły z uwzględnieniem nowatorskich form i metod pracy. Nauczanie uczniów odbywa się w oparciu o indywidualne programy edukacyjno – terapeutyczne opracowane przez nauczycieli i specjalistów pracujących z danym uczniem. Nauczyciele prowadzą zajęcia edukacyjne zgodnie z indywidualnym programem zachowując korelację treści nauczania i wychowania. Czas zajęć i przerw dostosowany jest do możliwości i potrzeb uczniów.

Ze względu na specyficzny charakter edukacji uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, a także na indywidualne tempo i zakres nauki każdego ucznia, osiągnięcia w poszczególnych sferach oddziaływań pedagogicznych i rewalidacyjnych są planowane indywidualnie. Dokonywana okresowo przez nauczycieli i specjalistów wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia umożliwia modyfikowanie indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego i dostosowanie poziomu oczekiwanych osiągnięć ucznia do jego możliwości.

Dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim uczą się w zespołach rewalidacyjno-wychowawczych.

Praca z dzieckiem niepełnosprawnym w stopniu głębokim jest niezwykle trudna ze względu na znacznie utrudnioną komunikację. Dlatego bardzo ważna jest znajomość potrzeb dzieci o głębokiej niepełnosprawności oraz sposobów ich zaspakajania. Program edukacji bardzo często bywa nazywany programem wspomagania rozwoju. Terapeuta wspiera i jednocześnie towarzyszy rozwojowi. Realizacja potrzeb poznawczych stanowi integralną całość w procesie rewalidacyjno-wychowawczym. Potrzeby te realizujemy poprzez szeroko rozumianą stymulację wielozmysłową. Efektem prawidłowo zaspakajanych potrzeb poznawczych może być zdobycie orientacji we własnej osobie i orientacji w otaczającym je świecie. Musimy pomóc dziecku zdobyć takie umiejętności, które pozwolą mu na czerpanie jak największego zadowolenia z życia oraz umożliwią, jak największą niezależność.