Integracja sensoryczna
Integracja Sensoryczna czyli zaburzenia przetwarzania sensorycznego jest terapeutyczną i profilaktyczną metodą pracy z dziećmi. Jej autorką była dr Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy. Teoria integracji sensorycznej bazuje na wczesnych etapach rozwoju neurofizjologicznego dziecka, gdy zaczynają się kształtować układy zmysłów. Prawidłowy rozwój zmysłów,zarówno organów zmysłów jak i percepcji sensorycznej, stanowi niezbędny warunek dobrego samopoczucia dziecka, zachowania i uczenia się bez zaburzeń i dysfunkcji.
Podczas zajęć integracji sensorycznej dziecko pod okiem terapeuty, a często przy jego wsparciu, wykonuje różnorodne ćwiczenia, angażujące całe ciało oraz układy zmysłów (równowagi- układu przedsionkowego, propriocepcji-czucia własnego ciała, dotyku, wzroku, słuchu, węchu, smaku).
Zajęcia odbywają się w sali przeznaczonej do terapii integracji sensorycznej gdzie wykorzystywane są sprzęty i pomoce, wspierające rozwój ruchowy dziecka oraz usprawniające jego funkcjonowanie w różnych sferach.
Czasem dzieci mają różnego rodzaju trudności w codziennym funkcjonowaniu:
- są zbyt ruchliwe, nadaktywne
- są zbyt powolne, nieśmiałe, wyciszone
- unikają zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach, karuzeli; cierpią na chorobę lokomocyjną
- są mało sprawne ruchowo, słabo biegają, skaczą, mają trudności z jazdą na rowerze,
- mają problemy z samoobsługą (ubieranie, zapinanie guzików, wiązanie sznurówek)
- częściej niż inne dzieci przewracają się,upuszczają lub psują zabawki
- unikają zabaw plastycznych z użyciem rąk (plastelina, glina, piasek, farby)
- mają trudności z zabawami manualnymi (rysowanie, cięcie nożyczkami)
- mają opóźniony rozwój mowy, wadę wymowy
- mają kłopoty z czytaniem i pisaniem
- mają trudności z koncentracją uwagi
- nie chcą jeść albo jedzą w sposób nieuważny, brudząc ubranie
- negatywnie reagują na pewne bodźce dotykowe, nie lubią mycia włosów, czesania, obcinania paznokci, unikają określonych materiałów, nie lubią chodzić boso
- często reagują złością, bywają agresywne
Przyczyną tych i innych, nie wymienionych tutaj trudności rozwojowych bywają bardzo często zaburzenia integracji sensorycznej – skomplikowanych procesów neurofizjologicznych, leżących u podstaw naszego zachowania i uczenia się. Dzięki odpowiedniej, profesjonalnej diagnozie i terapii, uwzględniającej aktualny poziom rozwoju neurofizjologicznego dziecka, możemy pomóc dzieciom lepiej radzić sobie w życiu.
Terapia Integracji Sensorycznej pomaga dzieciom, które:
- doświadczają trudności w uczeniu się (kłopoty z zapamiętywaniem, czytaniem, pisaniem, ortografią)
- mają problemy ruchowe (słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymywaniem równowagi)
- nie lubią się uczyć (rodzice mają wrażenie, że dziecko jest „leniwe”, o wszystkim zapomina, ma niską motywację i samoocenę)
- są nadmiernie ruchliwe, mają kłopoty z koncentracją uwagi
- cierpią na nadpobudliwość psychoruchową, ADHD
- są zbyt spokojne, powoli wykonują codzienne czynności
- są nadwrażliwe lub zbyt mało wrażliwe na bodźce – wzrokowe, słuchowe, dotykowe
- są nadwrażliwe na ruch (negatywna reakcja na ruch, choroba lokomocyjna)
- doświadczają trudności w mówieniu (niewyraźna mowa, opóźnienia rozwoju mowy)
terapeuta integracji sensorycznej Justyna Czaja
